συστρεβλώ

-όω, Α

(το μέσ.) συστρεβλοῦμαι, -όομαι

φέρομαι με πανουργία σε κάποιον («ἐν μὲν τοῑς ὁσίοις ὅσιός ἐστιν ὁ Θεὸς... ἐν δὲ τοῑς στρεβλοῑς οὐ στρεβλός, ἀλλὰ συστρεβλούμενος αὐτοῑς διὰ τὸ εὔφημον», Ωριγ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + στρεβλῶ «συστρέφω, περιτυλίσσω»].